Όπως η Νέα Υόρκη έχει τον Γούντι Άλεν, το Βερολίνο τον Βίμ Βέντερς, η Ρώμη τον Ροσελίνι και τον Φελίνι, το Παρίσι τη Nouvelle Vague και το Λονδίνο τον Χίτσκοκ, έτσι και η Αθήνα έχει τους δικούς της, εναλλακτικούς, υμνητές. Αριστοτέχνες εικονοκλάστες, επαγγελματίες ή ερασιτέχνες κινηματογραφιστές, ερωτευμένοι ή απλά τσιμπημένοι με την πόλη, άλλοι με περισσότερο και άλλοι με λιγότερο ταλέντο, οι Έλληνες κινηματογραφιστές που προσπάθησαν να αποτυπώσουν το μεγαλείο της πρωτεύουσας ή πειραματίστηκαν με αυτό, δεν είναι καθόλου λίγοι.
Από τον Νίκο Παναγιωτόπουλο, τον Νίκο Νικολαΐδη, τον Κωνσταντίνο Γιάνναρη, τον Δημήτρη Αθανίτη και εσχάτως τις υπέροχες, εναλλακτικές απόπειρες του Ξεναγού (Ζαχαρίας Μαυροειδής) και του Tungsten (Γιώργος Γεωργόπουλος) – με εκατοντάδες άλλους να παρεμβάλλονται – η πολυεπίπεδη εικόνα της Αθήνα δεν σταματάει να μας συγκινεί και να μας εκπλήσσει, μεταμφιεσμένη άλλοτε ως επιβλητική μητρόπολη κι άλλοτε ως εναλλακτική ψωροκώσταινα.
Κάποιες από τις εκατομμύρια εκδοχές, που αποτυπώνουν την αγάπη του δημιουργού για το αστικό περιβάλλον, αναδεικνύοντας την αστική κουλτούρα μέσα από πρόσωπα γεγονότα και καταστάσεις, παρουσιάζει ένας εξ’ αυτών, των φανατικών, ένας flaneur του κέντρου, ο Δημήτρης Αθανίτης. Ο Αθανίτης είναι ένας καλλιτέχνης με μεγάλη ιστορία στην καταγραφή της ιδιαίτερης ψυχογεωγραφίας της πόλης, από εκείνους που τολμούν να δουν το γκρίζο φωτεινό μέσα απ’ το σκούρο γκρίζο και στην προκειμένη περίσταση “καταλαμβάνει” έναν υπέροχο χώρο (CAMP, Contemporary Art Meeting Point, Ευπολίδος 4 & Απελλού 2, Πλατεία Κοτζιά, έναντι ΕΛΤΑ), επιχειρώντας να αποκαλύψει τα πιο καλά κρυμμένα μυστικά Αθήνας, με τη χρήση οπτικού υλικού από τις ταινίες του.
Από τις ασπρόμαυρες πρώτες ταινίες (Αντίο Βερολίνο, Καμιά Συμπάθεια για τον Διάβολο), ως το σκληρό μπλε της τελευταίας (Τρεις Μέρες Ευτυχίας), εικόνες απροσδόκητες έρχονται να επανασυνθέσουν μια πόλη άγνωστη, απόκοσμη. Χώροι που αναπνέουν υπόκωφα, κινηματογραφημένοι σαν πρόσωπα. Χώροι που δεν υπάρχουν πια, χώροι που έχουν μεταμορφωθεί, χώροι που δεν μπορείς να αποκρυπτογραφήσεις. Μια πόλη κρυμμένη.
Όλα αυτά, βέβαια παρουσιάζονται υπό τη μορφή βίντεο εγκατάστασης (installation), στον εγκαταλειμμένο τρίτο όροφο ενός παλιού αρχοντικού στο κέντρο της πόλης όπου στεγάζεται ένας από τους πιο ιδιαίτερους χώρους τέχνης. Το πρότζεκτ ονομάζεται «Πόλη Κρυμμένη» και τα εγκαίνιά του είναι προγραμματισμένα γι’ αυτή την Παρασκευή, 13 Ιανουαρίου, στις 20:00.
Διάρκεια: 13, 27, 28/1 & 13/2/2012, 18.00-21.00
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου