Υπερβάλαμε αναγορεύοντας τα μικρά εγώ μας σε μοναδικό σημείο αναφοράς.
Συνέντευξη στον Αλέξη Δερμεντζόγλου, Φιλμ Νουάρ 20/10/11, www.filmnoir.gr
- Ποια υπήρξαν τα γενεσιουργά ερεθίσματα για να γυριστούν οι Τρεις μέρες ευτυχίας;
Αυτά που συμβαίνουν γύρω μας. Η αγριότητα που κραυγάζει αλλά και η κρυμμένη, που περνά απαρατήρητη. Και κυρίως το πως όλα αυτά τα ζουν οι γυναίκες.
- Σε ποιο κινηματογραφικό είδος ανήκει η ταινία σου; Κοινωνικό δράμα, σπονδυλωτή δημιουργία, νεονουάρ, κριτική της ελληνικής κοινωνίας;
Είναι μια σκληρή και ίσως για κάποιους σκοτεινή τανία, με χαρακτήρες αναγνωρίσιμους και ταυτόχρονα αινιγματικούς. Ενα εγκεφαλικό νουάρ με ισχυρές δόσεις συναισθήματος.
- Επέλεξες το γαλάζιο χρώμα να τυλίγει χώρους και ήρωες. Αποκλείεις έτσι την ελληνική φωτογένεια ή επιστρέφεις στο αγαπημένο σου νυχτερινό, ονειρικό στιλ;
Το γαλάζιο ορίζει τη συναισθηματική γεωγραφία των προσώπων. Και ταυτόχρονα μας αφήνει να δούμε τη πόλη γυμνή κάτω από την επιφάνεια. Μας αφήνει να βουτήξουμε πιο βαθιά, κρατώντας τα ουσιώδη.
- Όνειρο ή εφιάλτης η ταινία σου, πραγματικότητα ή μυθοπλασία, ρεαλισμός ή δημιουργική αναπαράσταση μετά συμβόλων;
Οι ηρωίδες μου κυνηγούν το όνειρο αλλά ζουν ένα εφιάλτη. Η ταινία τις ακολουθεί στο ταξίδι τους αλλά ξαναφτιάχνει τα πάντα με τα δικά της μέσα.
- Η ελληνική κοινωνία είναι όπως την περιγράφεις στην ταινία σου. Απάτη, διπλή εκμετάλλευση, εκπόρνευση, άρνηση. Πώς φθάσαμε σ’ αυτή τη μεγάλη ηθική κρίση; Τι ξεχάσαμε, τι αρνηθήκαμε, τι παραβλέψαμε, σε τι υπερβάλαμε;
Ξεχάσαμε το συλλογικό όραμα.Αρνηθήκαμε να κοιταχτούμε στον καθρέφτη.
Παραβλέψαμε ότι η ελληνική οικογένεια λειτουργεί τελικά κόντρα στη κοινωνία. Υπερβάλαμε αναγορεύοντας τα μικρά εγώ μας σε μοναδικό σημείο αναφοράς.
Με πλαστές ταμπέλες και ψεύτικα συνθήματα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου